Volksprent Sint-Gummarus

Negen taferelen uit het leven in de eredienst van Sint-Gummarus. Herdruk in 1990 van een druk ter gelegenheid van de Sint-Gummarusfeesten 1840. Hier kan den lezer vry Gummarus daden merken. Die tuygen dan zy zyn volwrogt door 'sAlmagts werken. Onderschriften: Gummarus had zyn tent doen stellen, / Op d'oevers van de nethes stroom, // Zijn dienaers kwamen nêer te vellen, / Een jong en fleurigen eycken boom. // In 't puyk der oudheyd onzer steden, / Berust Gummarus overschot, // Zyn heilige ziel bewoond in vrede / Het hoog Jerusalem by God! // Gummarus en Rumoldus staken, / Hun wandelstokken in den grond, // En wyl zy van den hemel spraken / Heeft God die blad en groey gejond. // Den eygenaer door woed' verslonden, / Verwyt Gummarus deze daed, // Dien heeft den boom tot een gebonden, / Ter plaetse waer de kluys nog staet. // Gummarus stak syn stok in d'aerde, / Gescheurt door 't branden van de zon, // Er sprong tot schand vandeez' ontaerde / Tot laeffenis een waterbron. // Geen vreemde magt kon 't lijk beroeren, / In't Graf nog zelfs geen werkend dier, // Zyn ouden knaep zyn verkenhoeder / Voêrt zelfs het tegen stroom te Lier. // Als 't noordsche volk tot straf van boven / Ons land verwoeste naer en wreed, // Is Fredegerus 't hoofd gekloven / Als hy aen't altaer misse deed. // Een moeder leyd haer wichtje neder / In't veld te slapen op den grond, // Een slang sneld toe - Gummarus teder / Ontrukt de slang uyt zuygelings mond. // Gummarus vrouw van deugd verbannen / Had door wraekzucht in de borst, // Het werkvolk in den ploeg gespannen, / dat stikte van den hitten dorst.